Aktualności

Wyrokiem z 25 kwietnia 2019 r. V GC 289/16, Sąd Okręgowy w Olsztynie uznał nieważność kary umownej z uwagi na jej zastrzeżenie za niewykonanie zobowiązania pieniężnego. Kwestia ta wynikła w sprawie, w której dostawca produktów złożył pozew przeciwko odbiorcy produktów o zapłatę kary umownej w wysokości ponad 18 mln zł za niezrealizowanie umówionego wcześniej obrotu pomiędzy stronami. 

W ocenie Sądu zachowanie pozwanego w postaci braku odbioru ustalonych wcześniej kwartalnie i rocznie kontyngentów towarów nie mogło być obwarowane karą umowną. Zgodnie z ustaleniami Sądu, wykładnia spornego zapisu umownego nie pozostawiała wątpliwości co do tego, iż zamiarem stron było wyrównanie powodowi poniesionych kosztów produkcji towaru i zabezpieczenia uzyskania zysku z jego sprzedaży, pomimo nie nabycia towaru i nie dokonania przez pozwanego zapłaty ceny. 

Sąd doszedł zatem do wniosku, że zastrzeżone kary umowne miały zrekompensować powodowi nie uzyskanie od pozwanego ceny sprzedaży i konsekwencji uznał zastrzeżoną kara umowną za nieważną oddalają powództwo w tym zakresie.

Sprawa jest o tyle ważna, że może rzutować na ocenę prawną konstrukcji szeroko stosowanej w praktyce, w której strony umowy umawiają się z góry na dostawę w poszczególnych okresach czasu (miesiącach, kwartałach, latach) określonej ilości towarów pod rygorem zapłaty kary umownej w przypadku nie zrealizowania ustalonej wielkości dostaw.