Aktualności

Pacjent, który ciężko przeszedł zakażenie koronawirusem, zwrócił się do Narodowego Funduszu Zdrowia o zwrot poniesionych kosztów zakupu pulsoksymetru i koncentratora tlenu. Argumentował, że po wypisaniu ze szpitala nie udało mu się wypożyczyć potrzebnego sprzętu, a sytuacja zdrowotna zmusiła go do zakupu urządzeń – pacjent żądał łącznie kwoty ok. 5 tys. złotych.

Organ nie przychylił się do prośby mężczyzny, w rezultacie czego pacjent wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA).

WSA w orzeczeniu podniósł argument, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, tlenoterapia w warunkach domowych z wykorzystaniem sprzętu i aparatury medycznej obejmującej między innymi koncentrator tlenu i pulsoksymetr jest świadczeniem gwarantowanym jedynie w przypadku osób chorych na przewlekłe, nienowotworowe choroby płuc w okresie niewydolności oddychania. Powyższe świadczenie nie obejmuje jednak automatycznie, zdaniem WSA, pacjentów chorujących na COVID-19. Sąd nie odnalazł również żadnego innego przepisu, który przewidywałby podstawę dla zwrotu pacjentowi poniesionych kosztów.

Pacjent nie poddał się i złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), który w wyroku z 30 sierpnia 2022 r. sygn. akt II GSK 746/22 przyznał rację WSA. NSA uznał bowiem, że dla w tej konkretnej sytuacji koncentrator tlenu i pulsoksymetr nie przysługują pacjentowi jako świadczenia gwarantowane. Zdaniem NSA pacjent nie wykazał także, że kwalifikuje się do leczenia tlenoterapią w warunkach domowych, co uzasadniałoby przyznanie takiego świadczenia.

Interpretacja przyjęta w orzeczeniu NSA nie jest zaskoczeniem biorąc po uwagę przepisy o tzw. świadczeniach gwarantowanych. Może mieć jednak znaczenie jako informacja dla osób planujących podjęcie działań w celu odzyskania poniesionych kosztów leczenia.